بررسی شخصیت ها و شخصیت پردازی در داراب نامه ی بیغمی و فیروز شاه نامه

قصه ها و داستان های بلند عامیانه از نشانه های پویایی جامعه است و واکاوی این گونه آثار از دیدگاه های گوناگون مانند روان شناسی، جامعه شناسی، ادبی و... ما را در شناسایی بهتر و بیش تر شیوه ی اندیشه ورزی، سخن سرایی و آرمان خواهی مردم یاری می دهد. سرزمین ایران و زبان فارسی ادبیات داستانی پرباری دارد، ولی آن چنان که شایسته ی آن است، شناخته و معرفی نشده است. از این رو در پژوهش حاضر یکی از این قصه ها، یعنی داراب نامه ی بیغمی و فیروزشاه نامه از دیدگاه شخصیت شناسی و شخصیت پردازی واکاویده شده است. برای این کار با توجه به منابع و آثار موجود در زمینه ی عناصر داستان به ویژه شخصیت و شخصیت پردازی، چگونگی معرفی شخصیت ها و پردازش آن ها تحلیل و بررسی شد. یافته های پژوهش نشان داد شخصیت های متنوع و فراوانی در داستان حضور دارند که به درستی و خوبی پرداخته شده اند و شیوه ی پردازش آن ها از طریق حوادث داستان، گفتار و کردار شخصیت ها و سخنان دیگران درباره ی آن هاست. از جمله مهم ترین این شخصیت ها می توان به فرمانروایانی مانند فیروزشاه و فرزند او بهمن اشاره کرد که نقش بسیار برجسته ای در داستان دارند. هم چنین در این اثر، عیاران در کمک به فرمانروایان نقش بسیار موثری دارند و از شگردهای گوناگونی برای رسیدن به اهداف خود بهره می گیرند و به نظر می رسد نگارنده تا حدی از داستان سمک عیار تأثیر پذیرفته است. این پژوهش در برگیرنده چهار فصل است که فصل نخست آن شامل درآمد، پیشینه تحقیق درباره ی اثر یاد شده و شیوه ی پژوهش است و در فصل دوم پس از بررسی کوتاه وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران در زمان گردآوری داراب نامه و فیروزشاه نامه، مولف، زمان تالیف، خاستگاه، اهمیت و چکیده داستان بررسی و ارائه شده است. در فصل سوم که فصل اصلی این تحقیق است و در برگیرنده سیزده بخش است، شخصیت های اصلی و پاره ای شخصیت های فرعی داستان یاد شده و طبقات و نقش و کارکرد آن ها پژوهیده شده است و در فصل چهارم نیتجه گیری شده است.